لا نجوت إن نجا

لا نجوت إن نجا، قصيدة لأبي فراس الحمداني.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

القصيدة

قامت إلى جاراتها
 
تشكو بذل وشجا
أما تَرَينَ ذا الفتى
 
مرّ بنا ما عرجا
إن كان ما ذاق الهوى
 
فلا نجوتُ إن نجا